The Second Page is up!

Hello everyone, I hope all fourteen of you are still following this project, I apologize for my taking so long in regards to updating!! BUT, I have good news! The second page of Chapter One of FOTR is DONE!!! And this time it only took me two months instead of a year :P Now that I have returned to university (I unfortunately did not graduate, I really do not want to get into it right now...) and have switched my focus completely from Biblical Studies to Latin, I have committed my self to working on the translation a couple of hours each night. Here is a revised page one and the new page two, complete with an updated glossary (check the original glossary post for that, I will be constantly revising it as I go). Expect a revised version of the Ring Poem to appear either Monday or Tuesday evening and this time I promise I will come through. Enjoy, and please, comment and persevere with me! I do appreciate the help all of you have been giving!

Mike


CONVIVIUM EXSPECTATUM DIU


Cum Magister Bilbo Bursonus qui habitabat Bursae Imae nuntiavit eum breviter centesimum et undecimum diem sui natalis convivio magnificentiae egregiae celebraturum esse, erat multa fama et commotio in Hobbitovico.

Bilbo erat perdives et insolitissimus, et annos sexaginta fuerat spectaculum Pagi, tempore quo notabiliter e conspectu aberat et insperatum rederat. Divitae quae is rettulerat itineribus suis iam factae erant fabulam Pagi, et id creditum est, neglegens illa quae seneces dicant, populariter ab multo populi Pagi Collem Bursae Imae cuniculos fartos divitis habuisse. Et si illud erat non satis fama, erat quoque suus prorogatus vigor spectare. Tempus extendit, et videtur id multo non affecisse de Bilbone. Annis nonaginta aetatis similis erat quam fuerat annis quinquaginta aetatis. Annis nonaginta et novem aetatis inceperunt vocare eum conservatum bene; sed non immutatus verius verbum dictu esset. Erant aliqui qui sua caputa quasserunt et cogitaverunt hoc nimium esse; id videtur iniustum aliquem iuventutem sempiternam (specie) et quoque divitas infinitas (per famam) tenturum esse.

“Id solvendum erit!” dixerunt. “Id est non naturale, et molesta venient propter id!”

Sed illo tempore molesta non adhuc venerat; et quoniam Magister Bursonus suam pecuniam aliis benigne dedit, plurimi homines volebant condonare novitatem suam et divitas bonas suas propter hoc. Is suos propinquos interviseat (praeter Bursoni ex Sackvilla) habuit homines studiosos multos qui eum admirati sunt inter hobbites familiarium pauperium et levium. Sed is familiares nullos habuit, donec aliqui patruelium invenium suorum inceperunt adolescere.

Veterrimus quorum patruelium, et carissimus Bilboni, erat adolescens Frodo Bursonus. Cum Bilbo erat nonaginta et novem anni aetatis is fecit Frodonem suum heredem, et is tulit eum ad Bursam Imam ad vivendum ibi; et propter hoc spes Bursonorum ex Sackvilla ad inritum redacti sunt tandem.

Accidit ut Bilbo et Frodo quoque nati erant die eodem, qui erat alter et vicesimus dies mensis Septembris. “Debes venire et habitare hic, Frodo mi puere,” Bilbo dixerat ei die uno, “et tum poterimus celebratare diem nostrorum natlium commode inter nos.” Tunc Frodo erat etiam tweenus, verbum quo hobbites vocaverunt aetates immaturas inter pueritiam aetate annorum viginti et aditum in puberitatem aetate annorum triginta tres.

Duodecim anni transierunt. Per annum omnem Bursoni convivia acerrima mixta ad tempus diei natalium suorum Bursae Imae celebraverat; sed nunc intellebatur aliquid eximius autumno illi advenienti excogitari. Bilbo anni centum et undecim aetatis futurus erat, CXI, numerus attractivior, et aetas honestissima hobbito (Tuccus Vetus ipse solum aetate annorum centum et triginta mortuus erat); et Frodo anni triginta et tres aetatis futurus erat, XXXIII, numerus sonticus: id erat dies quo is in pubertatem ingrediatur.

Rumores per Hobbitovicum et Iustaquam inceperunt spargere; et rumor de convivio advenienti Pagum totum perlustravit. Res gestae et indoles Magistri Bilbonis Bursoni rursum factae sunt primus res in sermone; et homines vetiores subito invenerunt multos recordiationes suos laete velle audire.

Nemo habuit auditores attentiores quam Vetus Hammus Gamsio, qui vocabatur Vetulum ab multis. Is mansit Fruticis Haderae, tabernae parvae in Via Iustaqua; et habuit auctoritatem aliquam cum dicebat, nam curaverat hortum Bursae Imae annos quadraginta, et adiuverat Veterem Cavivirum arte eadem ante. Sed quod is incepiebat fieri vetus et sui artus incipiebant fieri rigidi, opus extendebatur fere ab adolescentissimo filio, Sammo Gamsione. Et pater et filius usi sunt familiariter Bilbone et Frodone. Habitaverunt in Colle ipso, in Peramisso Ordone numero tres signatis solummodo infra Bursam Imam.

“Suavissimus eloquentissimus generosus-hobbitus est Magister Bilbo, ut semper dixi,” Vetulus declaravit. Verrime: nam Bilbo dixit urbanissime ei, vocans eum ‘Magistrum Hamfastum’, et consultans eum semper de cultu holerum – de re cultus ‘stirpum’, maxime de patatis, Vetulus noscebatur ut primum auctorem ab omnibus in vicinia (et quoque ab ipso).

“Sed hic Frodo qui habitat secum?” Nocus Vetus ex Iustaqua rogavit, “Bursonus est suus nomen, sed plus quam dimidia sui sanguinis est ex Brandicapris, dicitur. Nescio quare aliqui Bursonus ex Hobbitovico eat ad quaerendum uxorem longe in Capriterram, ubi homines sunt insolitissimi.”

“Et non est miraculum eos insolitos esse.” addidit Tatula Bipes (vicinus Vetuli), “si habitant in ripa prava Fluminis Brandivini, et sub Silvam Veterem, quae est locus obscurus malus, si dimidia fabularum sit vera.”

“Dicis vere, Tata!”dixit Vetulus. “Non est ut si Brandicapres ex Capriterra habitant in Silva Vetere; sed sunt genus insolitum, ut videtur. Conludunt ratibus in illo magno flumene - et illud non est naturale. Non est miraculum molesta propter id venisse, dico. Utcumque res ceciderit, Magister Frodo est tam lepidus quam velis offendere adolescenti hobbito. Est simillimus Magistri Bilboni, et non solum specie. Denique suus pater erat Bursonus. Decens respectabilis hobbitus erat Magister Drogo Bursonus; erat numquam multum narrare de eo, quoad mersit."